Diario de Lillithhhhh, 26 may. 21

sanırım bu konuda yazabilecek kadar deneyim sahibi oldum.

her şey 2018 mart ayında tartıya çıkmaya karar vermem ile başladı. o zamana kadar neden çıkmadım bilmiyorum. sanırım acı gerçekler ile yüzleşmek istemedim öncesinde. tartıya çıktığımda 80,9 kiloyu gördüm. spor ve diyet ile 68 kiloya kadar indim. boyum 167 bu arada. yaptığım diyet karbonhidratı azalt, şekeri bırak, akşam 19:00'dan sonra bir şey yeme diyetiydi.

2018 yılının kasım ayında 66.3 kiloydum. sonra yine saldım. 2019 ocak ayında tartıya çıktım 70.9 kilo. nur topu gibi bir 4 kilo gelmiş göbeğimin etrafına oturmuş. umursamadım. görünüşümden çok da şikayetçi değildim. mart ayında hooop 74,4 kilo. bunları bu kadar net biliyor olmamın sebebi de kaydediyor olmam bu arada. fotoğrafik hafızam yok. olsa yediklerimi hatırlardım zaten.

sonra yeniden bir diyet maratonu. 2019 yılının haziran ayında 67.9 kiloya inmiştim. sonra araya giren yaz tatili bana yaradı. su içsem yaramıyordu ama ben de su içmiyordum. sahilde midyeler, her akşam mangal yanında yarım ekmek. karbonhidrata zaafım var. hala var. hal böyle olunca ekim ayında 73.7 kiloya merhaba dedim. aralık ayında ise 78.5 kiloya sarılıp yatabiliyordum. insan kiloluyken üşümüyor bu arada. kışın ince bir yorganla yatıyordum. yağlarım sağ olsun beni sıcak tutuyorlardı.

2020 yılının ocak ayında ilk defa yurt dışına çıktım. O fotoğraflara bakınca hala üzülüyorum lan. insanın bir tane güzel fotoğrafı olmaz mı yurt dışında. benim yok. zira hepsinde dombiliyim. en azından o fotoğraflara bakınca gerçeği kabullendim. ben şişmandım. şişman olmamın bir hastalıkla vs alakası da yoktu. gırtlağımı tutamıyordum ve şişmandım.

2020 yılının şubat ayında diyetisyene gitmeye karar verdim. şubat sonunda gittim. tartıya çıktım. 82 kilo civarı geldim. tam sayıyı hatırlamıyorum ama 82 ve küsuratı vardı. malum corona yüzünden eve kapanmıştık. erkek arkadaşımla beraber yaşamaya başladık yurt dışından dönünce. temmuz ayına kadar beraber yaşadık. temmuz ayına kadar diyet ve sporumu aksatmadım. 65 kiloya kadar düştüm. temmuzda annemin hastalığı nedeniyle diyetisyene ara vermek zorunda kaldım. ama diyeti bozmadım. en azından intermittent fasting saatlerine mutlaka uydum. mümkün olduğunda hareket ettim. yürüyerek gidebileceğim yerlere yürüdüm.

sonra ocak-şubat ayları gibi bana ne olduysa yine bir tembellik geldi üstüme. bir de trekkinge başlamış olmanın verdiği rehavet sanırım. haftada 1 gün 20 km yürüyorum, kilo almam ben yaa artık diye düşünmem sanırım. trekking günleri dışında afedersiniz kıçım arabanın koltuğuyla bütünleşmiş şekilde dolaşıyordum. tartıya da çıkmıyordum. ama pantolonlar yalan söylemez. pantolonun düğmesini zor kapatmaya başlayınca dedim gerçeklerden kaçamazsın. çık şu tartıya.

2021 yılı nisan başında 65.5 gördüm tartıda. 2 hafta kendim spor ve diyet yapmaya çalıştım. 63.5 kiloya indim. ama bir kontrol mekanizması olmayınca bende işe yaramıyor bunlar. bozuyorum. onu fark ettim. diyetisyene gitmeye karar verdim. 1 ayda 3 kilo 200 gr yağdan verip, 300 gr kas kazandım. belim 5 cm inceldi. en son tartıya çıktığımda 60.6yı gördüm. üst karın kaslarım belirginleşti. hedefim 58 kilo ve o karın kasları buraya gelecek!!!

bu kadar kilo alıp vermiş birisi olarak sabit kiloda kalmanın ya da kilo vermenin benim fark ettiğim yolları şunlar:

1- kontrol mekanizması önemli. kendiniz yapabiliyorsanız ne ala, yapamıyorsanız paraya kıyın ve diyetisyene gidin.

2- spor şart. diyet %70 ama sadece diyet ile skinnyfat dedikleri şeyden oluyor insan ancak. göbek kalıyor, bacaklar çırpı oluyor. hoş bir görüntü değil. sıkı bir vücut istiyorsan çalıştıracaksın. yürüyüşten bahsetmiyorum. ağırlık kaldıracaksın. elinize alacağınız 3er kiloluk ağırlıklar sizi öldürmez. o 3er kiloyu zaten göbeğinizde taşıyorsunuz arkadaşlar. göbeğiniz yerine elinizde taşırsanız daha faydalı olacak emin olun.

3- bu bence yemek yemeyi sevenler için en önemli madde. her seyin kalorisi düşük, sağlıklı ve lezzetli alternatifi var. araştırın. beni patates batağından kurtaran fırında baharatlı kabak oldu. yarım kilo kabak yedim doya doya. asıl tadını almak istediğim şey patates değil, baharatmış meğer. bunları öğrendikçe ödül denen şeye ihtiyacınız kalmadığını da anlıyorsunuz.

4- ödül demişken, ödül denen şeye inanmıyorum. durun vurmayın hemen. ödül dediğimiz şey kocaman bir pizza olmamalı.onu diyorum. insan bir şeyi uzun süre yemediğinde tadını unutuyor. tutup o tadı hatırlamaya gerek yok diye düşünüyorum. kendinize ödül vereceğinizde de sağlıklı ödüller verin. 1 hafta boyunca sağlıklı, düşük kalorili beslenip, sonra tutup büyük boy pizzayı gömerseniz geçmiş olsun. o tadı hatırladınız. şimdi yine canınız isteyecek. ödül mü istiyorsunuz, kahvaltıda porsiyonunuzu büyütün. sağlıklı alternatiflere yönelin. en son gittiğimde diyetisyenim öyle bir smootihe tarifi verdi ki onu içip üstüne çikolata yiyebilen beri gelsin :)

5- kendinize ödül verdiğinizde bile saatleri tutarlı olsun. gece 2 de yiyip üzerine yatağa yattığınızda, kokoreç ödül değildir. bildiğiniz diyeti bozmaktır.

6- son olarak düşünün. yemeden önce düşünün. aç mıyım? bunu yedikten sonra pişman olacak mıyım? bunu yemek mi yoksa o çok giymek istediğim pantolonun içine girmek mi beni daha mutlu eder.

7- son olarak, çoook önemli. su için arkadaşlar. su için.

benden bu kadar. sorunuz olursa cevaplarım elbette.

---

989 kcal

Grasa: 43,51g | Prot: 52,64g | Carbh: 102,30g.   Almuerzo: Tam Yağlı Sade Yoğurt, Ispanak Yemeği. Cena: Bulgur Pilavı, Et Haşlama, Karışık Yeşil Salata. Pasa Bocas / Otros: Muz, Badem, Süt. más...

1928 kcal

Ejercicio: Caminar (Moderado) - 5/kph - 1 hora, Cardio - 41 minutos, Pilates - 20 minutos, Descansando - 13 horas y 59 minutos, Durmiendo - 8 horas. más...